W 140 rocznicę urodzin Stanisława Ignacego Witkiewicza – 24.02.2025r. – Kacper Augustyniak, uczeń klasy 4e złożył hołd artyście, tworząc obszerną, erudycyjną wypowiedź będącą próbą krytycznego, indywidualnego spojrzenia na powieść „Nienasycenie”.
Kacper żywo interesuje się twórczością i biografią tego ekscentrycznego wizjonera, filozofa sztuki, prowokatora, katastrofisty, artysty totalnego.
W imieniu swoim i Kacpra zapraszam do czytania.
Odczuwam swoiste, silne i wszechwładne nienasycenie. Po „Nienasyceniu”. Nie jestem do końca w stanie określić tego książką – to chyba jakiś dziki seans duchowy, a jak nie – to sroga swoista „zmysłojebnia”, dokładnie jak koncerty Tengiera. Albo pełnoskalowa inwazja w formie słów na papierze. Jeśli tak, już wywiesiłem białą flagę.
To tak jakbym został potraktowany tysiącem igieł prosto w mózg, a każda trafia w jakiś skłębiony nerw, prowadząc do ekstazouniesienioorgazmu.
Jestem święcie przekonany, że wśród wielu środków wziewnych zażywanych przez Witkaca były psychodeliki wpływające na jasnowidzenie. Czytając, czułem nasz świat obecny, 2025 AD (książkę napisano w 1927, zatem 98 lat różnicy), zblazowany i zużyty Zachód, przejęty i przetargany sfaszyzowanymi bolszewizmami, zatracony w szarej masie własnego bezsensu i bezcelu, cierpiący na brak wielkich jednostek i ruchów.
Czytaj więcej „Kacper Augustyniak i Witkacy…”